Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ CROSSFIT ΚΑΙ ΤΟ ΝΤΕΜΠΟΥΤΟ ΣΤΑ GAMES
Η Βρετανίδα ήταν από μικρή δεμένη με τον αθλητισμό. Είχε λάβει μέρος σε αρκετούς αγώνες τριάθλου και διάθλου, ενώ έπαιζε ράγκμπι και ποδόσφαιρο, αγωνιζόμενη ως μέσος ή κεντρικός αμυντικός. Παράλληλα, για να βγάλει τα προς το ζην, δούλευε ως πυροσβέστης. Το 2009 ανακάλυψε το CrossFit. Μετά από μονάχα ένα μάθημα, άφησε πίσω της το «συμβατικό» γυμναστήριο. Χρειάστηκε μόλις ένα χρόνο, ώστε να προκριθεί για πρώτη φορά στα Games, όπου και τερμάτισε στην 19η θέση. Τον τελικό των αγώνων τον είδε από την εξέδρα με ένα μεγάλο ποτήρι μπύρας στο χέρι και σκεπτόμενη πόσο πολύ θα ήθελε να είναι στη θέση των αθλητριών που βρίσκονταν στον αγωνιστικό χώρο για το τελευταίο event.Αυτό το κίνητρο, αυτή η φλόγα την οδήγησε την αμέσως επόμενη χρονιά ένα βήμα πριν από το βάθρο. Με παρακαταθήκη την 4η θέση το 2011, όλοι περίμεναν να δουν την Μπριγκς να κυνηγάει την πρωτιά το 2012.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΧΤΥΠΗΜΑ
Κατά τη διάρκεια του Οπεν του 2012, η Βρετανίδα ένιωθε αφόρητους πόνους στο γόνατο, τους οποίους όμως δεν είχε αποκαλύψει στον περίγυρό της. Ωστόσο, ήταν φανερό πως δεν μπορούσε να αποδώσει όπως αναμενόταν με αποτέλεσμα να αποσυρθεί. «Δεν μπορούσα ούτε να οδηγήσω» είχε παραδεχθεί. Ο σοβαρός τραυματισμός οδήγησε και σε αλλαγή της προσέγγισης της προπόνησής της. Με το δεξί της πόδι να έχει τεθεί… εκτός μάχης, η Μπριγκς επικεντρώθηκε στο να βελτιώσει τις ικανότητές της στα gymnastics.Και κάπως έτσι, έσβησε τα 30 κεράκια στην τούρτα της. Με ένα χρόνο εκτός αγωνιστικής δράσης κι άλλον έναν στην… πλάτη της ήταν αμφίβολο αν θα μπορούσε να παρουσιαστεί και πάλι αντάξια των προσδοκιών.
Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ
Στο δεξί τραυματισμένο πόδι της, η Μπριγκς έκανε τατουάζ έναν φοίνικα. Το μυθικό πουλί που αναγεννήθηκε από τις στάχτες του. Συμβόλιζε την ίδια. Την αποφασιστικότητά της να διαψεύσει τις Κασσάνδρες και να φτάσει εκεί που ονειρευόταν.
Και τα κατάφερε σαρώνοντας τα πάντα στο διάβα της. Κατέκτησε το Οπεν, τα Regionals και τελικά τα Games!
Οι εμφανίσεις της στους αγώνες της χάρισαν το προσωνύμιο «η μηχανή».
Με το καύσιμο ατελείωτο και το πόδι πατημένο στο γκάζι, η Μπριγκς πήρε την πρώτη θέση και στα Οπεν του 2014.
ΟΤΑΝ Η ΘΕΛΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ, ΤΟ ΠΟΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ
Ωστόσο, στα Regionals της ίδιας χρονιάς δεν απέδωσε τα αναμενόμενα στο event που περιλάμβανε handstand walk, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός Games.Ενα χρόνο αργότερα, το 2015 και πάλι στα Regionals κινδύνεψε να αποκλειστεί από τα Games. Λίγο πριν από τα προκριματικά, η Μπριγκς έσπασε το πόδι της, κάτι που λογικά θα σήμαινε άλλη μία χρονιά εκτός της κορυφαίας διοργάνωσης του CrossFit.
Το άσβεστο πάθος της για διάκριση, όμως, την οδήγησε όχι μόνο στο να λάβει μέρος στα Regionals αλλά και στο να φτάσει στη δεύτερη θέση. Με σπασμένο πόδι! Το κάταγμα στο πόδι της είχε μεγαλώσει αλλά ευτυχώς για εκείνη δεν χρειάστηκε να μπει στο χειρουργείο και κατάφερε να φτάσει ξανά μέχρι την 4η θέση. Η επίδοσή της στο Murph εκείνης της χρονιάς, με το θερμόμετρο να δείχνει 38 βαθούς Κελσίου, τρέλανε κόσμο. Οχι μόνο κέρδισε όλες τις γυναίκες αλλά και σχεδόν όλους τους άνδρες. Μονάχα ο Γκούντμουντσον ξεπέρασε το χρόνο της.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Το 2016 προέκυψε ένα ακόμα απροσδόκητο θέμα, αυτή τη φορά με την έκδοση κάρτας VISA. Η Μπριγκς τελικά έφτασε στις ΗΠΑ την τελευταία ημέρα των εγγραφών και παρά το τζετ λαγκ και το διαφορετικό κλίμα σκαρφάλωσε εκ νέου στην τέταρτη θέση.Η αειθαλής Βρετανίδα, φτάνοντας στα 35 της το 2017 πέτυχε άλλο ένα πλασάρισμα στη 10αδα των Games, τερματίζοντας 9η.
ΑΠΟ ΕΛΙΤ ΣΕ ΜΑΣΤΕΡ ΚΑΙ… ΤΟΥΜΠΑΛΙΝ
Το 2018 επέλεξε να αγωνιστεί στην κατηγορία Μάστερς 35-39, όπου και ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου. Η θέση της, όμως, δεν ήταν με τους Μάστερ. Τι κι αν πια ήταν 37 χρονών; Αισθανόταν και ήταν ελίτ.Και εκεί επέστρεψε το 2019, καταλαμβάνοντας εκτός από την 18η θέση το βραβείο «το πνεύμα των αγώνων» για όλα όσα πρεσβεύει για το σπορ.
ΠΟΔΙ ΜΟΥ ΦΤΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΗΛΟ
Φτάνοντας στη φετινή σεζόν και την αλλαγή στο χρόνο διεξαγωγής του Οπεν, η Μπριγκς δήλωνε και πάλι «παρών». Μέχρι το 20.4 όλα πήγαιναν καλά. Την τέταρτη εβδομάδα, όμως, άλλος ένας τραυματισμός στο πόδι δεν της επέτρεψε να κάνει καλό σκορ. Μία εβδομάδα αργότερα έκανε τον καλύτερο χρόνο παγκοσμίως στο 20.5 (!) αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό για να προκριθεί στα Games. Το εισιτήριο δεν άργησε να έρθει, πάντως. Στο sanctioned event του Ντουμπάι, η Μπριγκς ήταν εκεί για να πάρει ότι της στερήθηκε λίγες εβδομάδες νωρίτερα. Παρότι δεν είχε αποθεραπευτεί πλήρως ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του πόντιουμ και καθώς οι Σίγκμουντσντοτιρ και Φρέι είχαν περάσει μέσω του Οπεν, πήρε για ακόμα μία χρονιά την πρόσκληση για το Μάντισον.Παρά τους τραυματισμούς, η φλόγα της Μπριγκς παραμένει άσβεστη. Με το χαμόγελο μονίμως ζωγραφισμένο στα χείλη είναι απόλαυση να την βλέπεις να αγωνίζεται χωρίς άγχος, χωρίς φόβο.
Κάποια στιγμή ο χρόνος θα αποδειχθεί αμείλικτος. Μέχρι τότε, ωστόσο, η «μηχανή» θα είναι εκεί. Σε κάθε μεγάλη διοργάνωση να τα δίνει όλα.
«Αν δίνω τον καλύτερό μου εαυτό δεν πειράζει αν θα βγω πρώτη ή τελευταία. Σημασία έχει ότι θα φύγω έχοντας το κεφάλι ψηλά».
Σαμάνθα Μπριγκς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου